Frances met haar sorgende hande

Dit is `n lang rit vandat ek laas `n inskrywing gedoen het. Want voor ek oor al die ander stof paaie en agterpaaie van die lewe kan skryf is daar een storie wat ek eers uit my hart moet kry. Vir byna 9 maande draai hierdie storie in my hart…hart my kop…in my menswees. Elke keer dink ek hoe sal ek dit benader, hoe sal ek dit skryf en uiting gee aan hierdie storie sonder om oor lyne van taboo onderwerpe te praat?

Dan dink ek.. dit is my storie, my gedagtes en my Vryheid van spraak en my liefde wat uiting kry. So hier gaan ons. As jy nog die oulands vlag hoog wapper, of in elke situasie iets rassities soek, gee ek jou `n oomblik om die berig toe te maak.

“Bye Clara!!” “Bye Mia!!”. Clara stap `n entjie verder en weer kom die klein stemmetjie… “Bye Clara!!!” “Bye Mia!” en toe “ LIef vir jou Clara!!” “lief vir jou ook Mia”. Ek sit op my stoep en aanskou hierdie pragtig en onskuldig liefde van `n klein dogtertjie vir die huishulp. Die klein dogter kuier gereeld by haar ouma oorkant my en het so mooi band met Clara (die huishulp) gevorm. Dis dit wat my terugvat na my eie kinderjare toe.

Die jare in potch het ek min van onthou want ek was maar 3 toe ons daar weg is maar Maria wat na ons gekyk het het gereeld nog gebel en my ma vir haar om te hoor hoe gaan die met die familie. Dit is toe later jare as student wat ek weer vir Maria gesien het toe sy by die studente huis kom kuier het en haar suster later by my so af en toe gewerk het. Sy het vertel van die dae wat sy ons as baba’s kon versorg en pêpa.

Victoria. The Queen. In Cradock het Victoria na ons gekyk en het al die stoutigheid van my broer beleef en ek wou altyd net hand by sit om haar te help met die huistake (my ma het sleg tweede gekom weens dat ek die skoene so mooi gepolitoer het dat die sole ook geblink het, noodloos om te sê het my ma met haar gepolitoerde sole gely by die trappe af…ek mag nie weer daarna met die skoene gehelp het nie.) Victoria het ook by ons op die erf gebly en somige aande het ons net gaan luister of haar draadloos speel en dan kon ons nagsê. Sy het op die ou stoep saam met ons gewag vir my ma as my ma moes laat werk. Ons het toe verhuis en dit was die laaste wat ek van Victoria gesien het, somige dae wonder ek of sy nog na kinders kyk en waar sy is en of haar draadloos nog op die selfde stasie speel.

Miekie en Roelf. Die twee getroue werkers het by my ouma gewerk en het saam met haar van die plaas in dorp toe gekom toe my ouma dorp toe trek. Vakansie tye het hulle hul hande vol gehad met ons, binne die huis het Miekie die wakened oog gehou en buite het Roelf weer gekyk waste kattekwaad ons aanjaag of waar ons damwalletjies in die bedding maak wat nie daar hoort nie. Geduldig het hul weer als reg gemaak.  Die twee leef nou nog en na my ouma se dood werk Roelf nogsteeds by haar huis, soos hy sê “ Ek sal elke dag mooi kyk na die ounooi se erf, al is sy nie meer hier nie”. Twee kosbare mense wat altyd daar was en in soveel herinneringe van my as kind ook.

Die laaste een en die een wat hierdie hele inskrywing geinspireer het is…Frances. Dit het `n rukkie geneem voor sy in ons lewens gekom het. In Kimberley het dit maar sukkel sukkel gegaan om `n huishulp te kry en na `n paar  en om in die nasorg by die skool te wees was ons as kinders, en ek dink my ma ook, op ons laaste. Hoe Frances in ons lewe gekom het kan ek nie presies onthou nie. Sy was ons middag ma. As ons by die huis gekom het van die skool het ons kos altyd reg gestaan (heerlike) met Oros in die somer en tee in die winter. Sy het die heerlikste vetkoeke gemaak, en sy maak nog vandag vir my as ek by die huis kuier. Frances het ons met baie laat weg kom by haar, maar sy het altyd geweet as ek `n slegte dag gehad het en `n ekstra koppie tee nodig het. As ek op die bank aan die slap geraak het het sy my kom toe gooi of as ek geslaap het in die middag het sy my betyds wakker gemaak vir my sport. Sy het altyd geraas as ek nie vinnig genoeg my wasgoed weggepak het nie.  Sy het ook vir my broer gelieg as die skool bel en vra of hy by die huis is terwyl hy en sy vriende skool bank om rugby te kyk.

 Frances met haar sorgende hande en mooi hart. Ons het goeie en slegte tye saam beleef. Haar hartseer en slegte tye en ook ons as kinders sin.

Frances het nooit geskroom as ek begin om kersfees koekies te bak vir al die skottelgoed nie, later het ek ook maar self begin was. Die dae as ouma kom kuier het was daar beet, wortels en boontjies ingelê, maar Frances se hande was reg het my ouma gesê.  Die honde was ook bederf met haar en het altyd meer kos gekry as wat hulle moes.

Aan die einde van my matriek het Frances weggegaan. Sy het later vir `n ander huisgesin gewerk met meer kinders en kleiner. Oor kerkstyd kom help sy nog vir my ma uit met die skottelgoed en huis skoon hou met die gaste daar. Toe ek die dag my karretjie moet laai en my woonstel moet ontruim om Garies toe te trek het ek geweet die sal Frances wees wat moet kom help. SY het in verwondering gestaan toe ek die kar laai oor als was daar kan inkom en sou dit nie geglo het as sy die nie self gesien het nie.

Februarie 2017, die naweek waar die storie begin het. Dit was die naweek wat ek voorgestel is op die kerkraad en my ouers het besluit hul gaan opkom vir die geleentheid, dit is toe wat die idee kom dat Frances en die honde ook moet saam kom. Nie Frances of die honde het al die see gesien nie en dit was een van haar grootste drome. Frances het afgekry by haar werk en is saam in die kar. Dit was die eerste keer in haar lewe wat sy verder as 50km weg van Kimberley is. My pa het Vosburg, Carnavon< Calvinia en toe N7 roete gery. Hitler wou net heelpad op Frances se skoot sit. Toe hulle hier stop by my was dit oorweldigend gewees (Frances was so deftig uitgevat). Ek was so trots om vir haar my huis, werk en kollegas te wys. Dit was nie lank stil sit op die stoep nie toe begin Frances skoon maak. Die naweek was vol nuwe ervaring vir haar en nogsteeds sou dit nooit genoeg wees om vir haar dankie te sê nie. Die Saterdag is ons Hondeklipbaai toe met die honde ook in. Sy was in verwondwering en kon dit nie glo nie. Sy het stil geraak vir al die water wat voor haar lê. Ons het met die honde op die strand baljaar en sy het haar voete in die see gesit. Om dit met haar te kon deel was `n kosbare oomblik gewees.

 

Toe groettyd kom was my huis leeg maar my hart was oorvol gewees. Hulle het toe Springbok- Upington om terug gery. Frances met haar sorgende hande het my huisie laat blink en my hart laat glimlag. Sy het die hele Noord-Kaap deur gery en die see gesien in een naweek. Die mense wou haar nie glo nie en ek moes vir haar foto’s laat uitdruk om vir hulle te wys.

Die vrou met haar sorgende hande en haar mooi hart…die vrou wat my begin tswana leer het in die middae, die vrou wat die mooiste glimlag het al is haar hart seer, die vrou wat nederig is en dankbaar, die vrou wat die lekkerste vetkoeke maak, die vrou wat `n koppie tee die perfekte soet kan maak, die vrou wat my soveel lewenslesse geleer het al het sy diy nie besef nie. Venand sê ek vir haar dankie. Ek sal altyd dankbaar wees dat sy deel was van my groot word jare en nogsteeds daar is om te sien die vrou wat ek vandag is.

Nederigheid en dankbaarheid vir hierdie engel van God wat in my lewe is.

Resensie: Honne-Hemel, Oubaas

Ek het lanklaas `n Agter-pad storie gehad om te vertel, maar voor ek op my volgene reis gaan moet ek die afgelope naweek sin eers deel.

Dis vrydag middag na werk en die naweek lê oop voor my. Die pad na Hondeklipbaai is al wat tussen my en sielsvrede nou is.

Vanaf Garies is dit ongeveer 93km na Hondeklipbaai. Jy het `n keuse uit 2 roetes naamlik die meer “scenic”roete wat slegs uit grondpad bestaan ( hierdie roete is Noord op die N7 10km buite Garies) of die roete waarvan byna 30km geteer is  via Klipfontein. As jy hastig is vat die Klipfontein roete, maar as dit mooi gereën het dan kan jy dalk `n blomme prag mis. Dit bly jou keuse en die vermoë van jou voertuig.

Hondeklipbaai is `n klein vissers dorpie aan die weskus. Met geen petrol stasie of inkopie winkels nie. Hier is ontspanning en mooi natuur volop.

Eenkeer per maand besoek ek Hondeklipbaai vir werk maar die keer was dit vir ontspanning.

Ons plekkie was bespreek by die Honne-Hemel by Lia en Koos.  Hulle het 2 huisies beskikbaar. Die huisie wat 6 mense gemaklik kan huisves is heerlik ingerig en het werklik alle benodighede vir `n naweek wegbreek of selfs langer. Die huisie het 3 braai geriewe waarvan jy kan kies… vir `n koue reënerige aand is daar die opsie van `n binne braai of dit kan as kaggel dien vir heerlike aand van kaart speel om die kombuis se tafel, die 2de opsie is is knus braai plekkie waar hout bankies is vir kuier om die vuur, en dan die 3de opsie is die voorstoep met losstaande braai maar `n uitsig oor die sakkende son en tuimelende branders in die baai oor die skeepswrak.

Die naweek se weer was meer aan die koelerige kant as warm maar dit was nie onplesierig  nie. Die aand het ons by die restaurant, Dop en Kreef, gaan eet wat aan Koos en Lia se dogter, Lohana, behoort. Hier sal jy heerlike seekos kry met `n  mooi uitsig op die baai. Vir ons was dit net die geluid van die branders wat kom rus vind in die baai en die krakende hout van die kaggel vuur op die winters aand. Soos gewoonlik was dit kos hemels en die aand gesellig. By die huis is daar verder vuur gemaak in die braai in die huis en heerlik tot laat nag om die kombuis gekuier en stalkies gedeel.

Saterdag was dit bietjie laat lê, die seelig het mos maar die effek op `n mens. Ñ koppie koffie op die voorstoep was net hoe ek die oggend wou begin, met die uitsig oor die see en inaseming van ontspanning. Dit was `n oomblik van vergeet-van-jou-horlosie-en-leef-in-die-nou. Middag se kant het Koos om die hoek gekom met 4 krewe mooi skoon gemaak en reg vir die rooster by die aand se braai. Wat `n bederf was dit nou nie.

Mens sal nou dink wat doen mens in hondeklipbaai heeldag behalwe op die stoep sit? Wel, daar is geen winkels so los die kaarte in die huis of kar, hier is net natuur aktiwiteite. Besoek die Aristea skeepswrak en geniet `n heerlik middag piekniek  langs die strand (daar is braaigeriewe langs die strand beskikbaar), baljaar met die honde tot hulle moeg is. Ek sal nie aanraai om in die water te baljaar nie behalwe as dit hoogs somer is (die water is verfrissend koud). Verder meer kan jy verby die ligtoring na Moordenaarsbaai stap/draf/fietstrap of ry, vra vir die mense om die storie oor te vertel waar die baai sy naam vandaan gekry het.

Verder meer kan `n kreefplaas besoek word. Reël dit net vooraf.  The Shack is `n koffie plekkie met skilderprag wat uitgestal word, gaan loer gerus hier in (daar loop ook Lamas rond).

Die restaurant, Dop En Kreef, bedien heerlike skemerkelkies wat geniet kan word laat middag. Let net op die tye van die restaurant, dit verskil tussen seisoen (blommetyd) en buite seisoen, sowel as skool vakansies, maak maar net seker oor die tye voor jy voor dooiemans deur opdaag en uitmis op die pre ten heerlike kos. (As jy daar kom raai ek beslis die Roomerige Weskus Mossels aan,met die tuisgebakte blikbroodjie). As jy gelukkig is sluit Koos by jou aan en vertel jou die stories en geskiedenis van die dorp, daar is `n paar intressante feite en stories wat gehoor sal word.

Hondeklipbaai is nie vir adrenalien junkies nie, tensy jy in die koue see wil in hardloop en jou hart amper tot stilstand wil skok.  Hier kom jy om jou siel rust e gee en jou kragte te herlaai. Asem die see reuk in die bekommernis uit, kom lag en hoor die visserman se storie van die groot vis, kom geniet die rustigheid waar daar nie na die horlosie gekyk word nie, kom kyk na die skilderkuns sonsondergan en die sterre hemel wat in die aande homself wys langs die strand, jy kan dalk net meer as een verskietende ster raaksien.

Die aande is stil en jy kan net die branders hoor breek , en die ligtoring sien wat sy tyd hou en die kus bewaar. Steek die vuur aan, gooi vir jou `n drankie in, skop uit die skoene en dans op die stoep.

Ons was werklik in die (Honne-) hemel gewees die naweek en die batterye is weer herlaai toe die pad huis toe gevat moes word. Dit was verseker nie die laaste naweek wat hierdie dorpie ons sien nie.

Vat die afdraai op die grondpad en ontdek die verhale van die verlede en die skoonheid wat die natuur vir jou openbaar, jy is dalk net gelukkig en loop `n storie verteller raak wat jou `n skip vol verhale kan gee.

 

Honne-Hemel: Oubaas – Lia  082 960 7734  of 027 692 3095, honnehemel@gmail.com

Dop En Kreef: Lohana – 083 281 8327 (Facebook Blad: DopEnKreef Hondeklipbaai)

Resensie: Sprei jou vlerke

Ek glo dat daar ander ook daar buite is wat soms opsoek is na `n uitdaging, `n onvergeetlike ervaring, `n bucketlist oomblik en iets vir die boeke.

 

Elke nou en dan ervaar ek die gevoel om die limiete te toets en dan net te leef in daardie oomblik. Twee jaar terug het ek en my ma  (nou 55) besluit om die sprong te vat en uit `n vliegtuig te spring. Dit was `n ongelooflik ervaring en voorreg om saam met my ma te kon beleef. Dit was hier waar die wiel begin draai het.

 

Wat sou die volgende uitdaging en belewenis wee swat ons kan doen?

Ons het die tema volgehou van sweef in die lug en besluit ons sal Paraglide die afgelope Desember vakansie.

 

Ek het bespreek deur die span by ”Cape Town Tandem Paragliding”. Dit was `n angename ervaring en hul was baie professioneël en georganiseerd soos `n goed geoliede rat.

 

Dit was `n perfekte dag in die Kaap, `n helder sonskym dag en die wind was perfek vir paragliding. Ons sprong was vanaf  Signal Hill ( Hulle kan ook van Leeukop af die sprong doen, als is afhangend van die wind rigting en weer die dag).  Weens die perfekte weer was almal in die Kaap buite en die verkeer was `n uitdaging maar dit was als die moeite werd. Die span het ons ontvang en die nodige vrywarings vorms ingevul. Dit was nie kort voor lan nie toe word ons ingespan in ons toerusting. Die proses is verduidelik en die moet en moenies is deurgegaan. Ek was reg vir  dit. My ma en broer was reg vir hulle sprong. Ek was eerste op die “ aanloopbaan” en voor ek kan dink hardloop ek by `n berg af (Uit my een tekkie), een sweep en ons is op. My instruktriese (Cathrine) doen paar toertjies en verduidelik hoe dit werk om saam met die windgolwe te sweef.  Dit is fantasties en die gevoel van vryheid. Veilig op die rug van die wind sweef ons af na die promenade by Seepunt waar ons `n sagte landing ervaar. Dit was nie kort voor lan nie toe land my broer en laaste my ma.

 

Die span was werklik baie vriendelik en goed georganiseerd. So as jy in die Kaap area is en bietjie die limiete wil toets probeer gerus hierdie uitstappie.

 

Sprei jou vlerke en vlieg hoog hierdie 2017 en moet nie bang wees om nuwe hoogtes na te jaag nie.

 

Besoek gerus “Cape Town Tandem Paragliding se webtuiste by www.paraglide.co.za o   info@paraglide.co.za. Jy kan gerus ook hul kontak by 076 892 2283

 

 

Calvinia: die Hart van die Hantam

Calvinia, `n klein dorpie wat as die "hart van die Hantam" beskryf word. Ek het die voorreg gehad om in Calvinia te werk vir `n week. Hierdie was my kans om die dorp te verken sonder enige haas na die volgene bestemming. Elke keer wat ek deur die dorp ry kyk ek na al die plekke waar ek eendag graag wil stop. Dit was my eendag en tyd om by die plekke te stop.

Die Karoo dorp is ryk aan geskiedenis wat hom gevorm en opgebou het tot die Calvinia  wat vandag in bestaan is.

Calvinia is `n klein dorpie in die Noord-Kaap, tussen Williston en Niewoudtsville.

Die dorp is vernoem na die Franse John Calvin.

Dit was hoofsaaklik Khoisan gebied, en die eerste Europeurs het in die 1750's hier aangekom in die gebied. Volgens inligting bronne is die dorp amptelik vernoem na Calvinia op 30 Oktober 1851 en in 1904 `n Munsipaliteit geword.

Die Museum op Calvinia is in `n ou Joodse Sinagoge. Die gebou is in 1920 opgerig.

Die Jode het in 1843  in die dorp aangekom. met die kennis van handel dryf het hulle `n groot bydrae gemaak tot die dorp se kommersiele ontwikkeling.  In die Museum wat vandag staan het die energieke dame, Memci van wyk, moeite gedoen om elke aspek van die geskiedenis van die dorp uit te beeld en tot eie reg te bring. In die museum sal jy uitstalings aantref van die Joodse geloof, Abraham Esau (Die Hospitaal op die dorp is ook na hom vernoem), eerste settelaars in die gebied, die skaap boerdery bedryf en dan `n uitstaling van foto's en artikel van die geskiedenis van Calvinia...selfs van die eerste natuurlike vierling, die Lombaard vier broers. Memci is passievol oor die geskiedenis van die omgewing en nooi graag die kinders uit om hulle take te kon doen en hou ook musiek aande. Daar is `n paar klaviere in die museum wat nog in volle werking is.

In 1917 was Calvinia met Hutchison verbind met `n treinspoor. Die gebeurtenis het die ekonomiese ontwikkeling in die dorp en selfs distrik verhoog.Net buite die gebou staan die lokomoetief wat die gemeenskap tot daar gestoot en staan gemaak het.

Die toegang is R10 maar maak `n donasie sodat die geskiedenis kan voortleef

Die Gholfbaan. As jy van gholf hou sal dit `n unieke baan wees om op te speel. Dit is wel nie gras groen soos die van Sun City nie, in teendeel hy is vaal en `n grond gholfbaan. Die tipe baan staan bekend as `n Olie baan, omrede die "green" bestaan uit olie en sand.

Akkerendam Natuur Reservaat. Indien jy hou van in die natuur wees en ontdek is hierdie die plek vir jou. Volgens die tyd tot jou beskiking en die moeilikheidsgraad kan jy jou staproete kies. Elk van die stap roetes besit oor uitkyk punte. Die beste tyd om te gaan sal wees gedurend die blomseisoen wanneer die landskap `n prag vertoning hou. Vir dag besoekers is daar ook piekniek plekke om lafenis te vind  en deel te word van die omgewing. 65 Voel spesies is alreeds hier aangetekening, so hou die oogies en ore oop vir die roepsteme van die diere. Hantamspiek is 1669m hoog.

Die Blom Posbus. Did is `n groot rooi posbus in die dorp. Hoogte: 6.17m, omtrek: 9.43m. Hy staan in die hoofstraat. Die Posbus was eers `n water tenk vir die dorp. Die posbus is in 1994 "geopen". Teen hierdie posbus is daar `n gewone posbus waarin jy `n brief of poskaart kan gooi. Ek self het `n paar briewe vir familielede gepos. Die brief ontvang `n spesiale stempel.

Die vleisfees. Ongelukkig het my datum wat ek in die dorp was nie oor eengestem met die van die vleisfees nie (dit vind gewoonlik einde augustus plaas, hou gerus facebook dop). Dit is alhoewel `n heerlike kuier fees wat jaarliks in die dorp plaasvind. met vermaak vir jonk tot oud. As jy hou van skaap vleis en geselligheid dan raai ek jou aan om jou reis om die datum te beplan. Dit val ook in die blomseisoen wat dus dubbel dit die moeite werd maak om jou roete hier om te beplan.

Oor die eet plekke kan jy meer lees in die volgene resensies:

http://janalourens.blogspot.co.za/2016/10/resensie-die-hantam-huis.html

http://janalourens.blogspot.co.za/2016/10/resensie-die-blou-naartjie.html

Na `n week van ontdekking, dans by die gholf klub en heerlik eet was dit vir my tyd om weer terug te keer na die "Hart van die Namakwa" ....Garies. Beplan jou rit hier langs en klim van die besige nationale roetes af en op die agter paaie en jy sal iets mooi in die Hantam ontdek.

Resensie: Die Blou Naartjie

Die Blou Nartjie. `n Ou liefdes veraal wat tot die ontstaan gelei het van hierdie juweul in die Karoo. Heerlike kos op die spyskaart...maar wag voor ek daarby kom eers bietjie geskiedenis oor die plek en sy ontstaan.

Die liefdes verhaal is as volg. `n Pragtige meisie wat geweet het wat sy soek en dat sy die beste verdien en `n Jood wat `n goeie verbeelding gehad het. Die Joodse man wou graag met die meisie trou, haar enigste versoek was dat hy vir haar `n blou naartjie bring. Waar sou hy aan so iets kom? dit het mos nie bestaan nie. Hy het sy verbeeling gebruik en het die gebou gekoop en dit die "blou Nartjie" genoem. Die een ding was sy gedink het was onmoontlik om te bekom het hy vir haar gebied en die Liefde het die onmoontlike oorwin.

Louis Rosenblatt het in 1863 die gebou oorgekoop by Heilbrun en Wetzlar (Wetzlar was een van die eerste jode in Calvinia). Die deel wat nou as die restaurant gebruik word was eers as sinagoge gebruik tot 1920 toe die nuwe sinagoge tot stand gekom het. In die dak kan die kandelaar hake nog gesien word.

Die restaurant het `n hout vloer en plafon met swaar balke wat die dak ondersteun. Die keuse is gemaak om die kombuis oop te maak sodat dit in die eet area vloei. Jy kan van die restaurant area in die kombuis kyk en sien hoe die towerkuns met geure gebeur.

Die keuse op die spyskaart was moeilik om te maak so toe bestel ek eers `n glasie rooiwyn sodat ek bietjie langer kan dink oor die keuse. Skaapstertjies is een van die voorgeregte. dit het glad nie teleur gestel nie. Die geure was goed gekombineer en die vleis het van die beentjies afgeval so sag was dit. Hoofgereg het ek die keuse gemaak van lams pastei. Ongelooflik lekker. Ek kon werklik geen fout vind hier nie. Als was perfek die wyn, die atmosfeer van kerslig wat dans teen die hout balke en die heerlike kos. Op `n koue aand steek hul die kaggel ook aan vir `n bietjie warmte vir die lyf.

Hulle is slegs in die aand oop vanaf 18:30, Maandag tot Saterdag. Maak maar `n bespreking om teleurstelling te voorkom. 

Ek deel graag die skakel tot hulle webtuiste. http://www.nartjie.co.za/restaurant.html

Die Blou Nartjie het ook akkomedasie om te bied. Besoek gerus hulle as jy deur Calvinia ry.

 

 

 

 

 

Resensie: Die Hantam Huis

Die Hantam Huis. Die word huis kry die klem in hierdie geval. Hier bied hul akkomedasie, restaurant, en geskiedenis. Alles wat in `n huis gekry word met `n bietjie liefde van die Hantam.

Dit is nog die oorsronlike gebou wat in 1854 gebou is in die vorm van `n "T". Hierdie is een van die oudste gebou in Calvinia en het meer as `n decade geneem om tot sy volle glorie herstel te word. In 1983 word dit as `n nationale monument verklaar.

By die Hantam Huis word daar eg traditionele geregte bedien soos bobotie, waterblommetjies, koeksisters, melktert, en nog vele meer om jou lippe af te lek.

Dit was `n grou oggend in Calvinia met wolke toe getrek en `n koue vind wat jou aan die bene knou.
Ek het om besluit om te kaan vir `n heerlike koffie en dalk net iets vir die oop kol in die maag.
Toe ek instap by die Hantam huis voel ek dadelik tuis met `n warm gevoel wat oor my kom. Hul beduie my na die restaurant area. Voor ek daar kom loop jy eers deur die winkel area, en dit is hier waar die reuk van mosbeskuit my tref en ek word weg gevoer na my ouma se huis. Die reuk van kaneel en mosbeskuit en die herinneringe van die dae wat ons saam gebak het en in die kombuis baljaar het. Die houtvloer se planke kraak en kreun van al die voete en lewens wat al oor hulle geloop het.

Die volgene vertrek huisves `n groot eetkamer tafel groot genoeg vir `n fees van `n maaltyd. Uit hierdie vertrek gaan jy na die restaurant area of slap kamer wat die geskiedenis uitbeeld van die vorige inwoners. Die restaurant area het 3 vertrekke, elke met sy eie karakter. die een vertrek is wel die kombuis... met die ou stoof in (die area het reeds gaste gehad om die tafel).

Ek het by die tafel gesit langs die orrel. Die diens is flink en vrolik. `n Warm gevoel op so koue dag. Warm sjokolade, `n muffin en pannekoek. (suiker rush). Ek het nie lank gewag nie toe staan die dame met die warm sjokolade en muffin voor my. Een van die varste muffins wat ek al aan gesmul het, warm, klam en vol geure. Die pannekoek het ook nie teleur gestel nie, al was dit bietjie koud vir die roomys wat daarby bedien word het ek hierdie veeragtige pannekoek geniet met die kaneel en suiker verhouding perfek.

Toe ek klaar is en wil ry was dit nie net die oop gaaitjie in my maag wat gevul is ie maar ook my vreugde bekker.

Die Hantam Huis sal verseker weer `n besoek van my ontvang as ek in die dorp is. Stop gerus by hulle en geniet die kos. Al is dit net `n vinnige moer koffie of rooibos tee.

 

 

Rooi wyn en bobotie

Rooiwyn en Bobotie...`n goeie kombinasie saam wat sal sorg vir heerlike geselskap tussen vriende. Dit is so met goeie kos en goeie wyn.  Meeste van die keer kuier mens saam oor `n koppie tee, wyn, langs `n kamp vuur of deel `n ete saam. Tyd om optevang met vriende en familie in ons besige omstandighede.


Hierdie afgelope tyd dink ek baie aan die mense wat al reeds oor my pad gekom het. Somige net vir `n kort rukkie en ander weer langer. Die pad van die lewe... Elkeen speel `n rol en het `n impak ,of dit nou groot of klein is. As ek aan elkeen dink en waar ek op my pad in die lewe was op daardie stadium sien ek watter rol hul wel in my lewe gespeel het. Die lesse, geduld, liefde en omgee wat ek geleer het is soos die tyd wat jy insit om daardie perfekte balans te kry van kruie, kerrie en tumeriek in die bobotie. Die bestanddele tot jou karakter en menswees.

Die reis is onvoorspelbaar en elke karakter is `n verrrassing wat jy kry. Dit skaaf en vorm jou op voorbereiding vir elke afdraai of reguit lyn vorentoe.Wie jy sal vind en kry sal net tyd kan wys. Die persoon hoef dalk nie eers lank genoeg te bly om saam te deel in aandete nie, nee soms kom hulle vinnig oor jou pad dalk net `n vinnige hallo. Op `n onverwagse manier sonder beplanning ontmoet jy die karakter wat dieselfde pad as jy volg en hulle weet wat die pad behels het om tot op die punt te kom. Hulle gaan lank genoeg bly vir ete. Reenwolke...en dan die sonstrale wat begin uitloer agter die wolke bring dalk `n nuwe karakter, een wat bietjie lig en warmte voorsien op `n koue reis. Hou die stoel by die tafel oop vir hulle. Jy kry dan die person wat oor jou pad kom en jou dalk help met die "papwiel" in jou lewe en bly net lank genoeg om jou te groet terwyl jy weer verder op jou reis gaan, die helpende hand. Jou pad maak weer `n draai ( jy het vergeet om die stoof aan te sit) en daar is jy weer op `n nuwe koers, min weetend wie jy hier sal vind of dalk wie jy sal moet groet wat eder regs as links draai. Jy tref die grond pad en daar ontmoet jy iemand wat jou leer hoe om grondpad te ry en reis saam...hulle bly langer. Dis by `n stilstaanpunt wat die mede reisiger jou wys om die kleiner detail langs die pad raak te sien en die prag om jou te moet waardeer.Hier herontdek jy weer iets van jouself.  `n Opwinding heers binne jou en jy gaan voort op die lewens reis. Dit is dan by die volgende dorpie

waar daar rustigheid heers in jou en jy besluit om te rus hier en dalk moontlik die dorp eers goed te verken. Jy weet nooit watter nuwe kruie, geure of raad jy hier kan kry vir die bobotie nie.


Dit is dan by die maaltyd wat jy aansit en die geselskap deel van vriende wat op `n manier oor jou padgekom het en `n stoel ingeneem het by jou. Die atmosfeer is reg, met geselskap om jou, lag, vreugde en liefde heers ook hoog om die tafel. Die bobotie word geskep...perfek en warm. Rooi wyn het genoeg asem gehaal en word ingeskink. Die kombinasie jubel op jou smaakpunte en maak die maag vol warmte. En die geselskap....die hart.


Nooi jou vriende oor vir `n heerlike ete en geniet die rol wat hul al op jou pad gespeel het. Volg die strepe op die teerpad of die horison op die grondpad en maak jou deur oop vir nuwe ete gaste.