Calvinia: die Hart van die Hantam

Calvinia, `n klein dorpie wat as die "hart van die Hantam" beskryf word. Ek het die voorreg gehad om in Calvinia te werk vir `n week. Hierdie was my kans om die dorp te verken sonder enige haas na die volgene bestemming. Elke keer wat ek deur die dorp ry kyk ek na al die plekke waar ek eendag graag wil stop. Dit was my eendag en tyd om by die plekke te stop.

Die Karoo dorp is ryk aan geskiedenis wat hom gevorm en opgebou het tot die Calvinia  wat vandag in bestaan is.

Calvinia is `n klein dorpie in die Noord-Kaap, tussen Williston en Niewoudtsville.

Die dorp is vernoem na die Franse John Calvin.

Dit was hoofsaaklik Khoisan gebied, en die eerste Europeurs het in die 1750's hier aangekom in die gebied. Volgens inligting bronne is die dorp amptelik vernoem na Calvinia op 30 Oktober 1851 en in 1904 `n Munsipaliteit geword.

Die Museum op Calvinia is in `n ou Joodse Sinagoge. Die gebou is in 1920 opgerig.

Die Jode het in 1843  in die dorp aangekom. met die kennis van handel dryf het hulle `n groot bydrae gemaak tot die dorp se kommersiele ontwikkeling.  In die Museum wat vandag staan het die energieke dame, Memci van wyk, moeite gedoen om elke aspek van die geskiedenis van die dorp uit te beeld en tot eie reg te bring. In die museum sal jy uitstalings aantref van die Joodse geloof, Abraham Esau (Die Hospitaal op die dorp is ook na hom vernoem), eerste settelaars in die gebied, die skaap boerdery bedryf en dan `n uitstaling van foto's en artikel van die geskiedenis van Calvinia...selfs van die eerste natuurlike vierling, die Lombaard vier broers. Memci is passievol oor die geskiedenis van die omgewing en nooi graag die kinders uit om hulle take te kon doen en hou ook musiek aande. Daar is `n paar klaviere in die museum wat nog in volle werking is.

In 1917 was Calvinia met Hutchison verbind met `n treinspoor. Die gebeurtenis het die ekonomiese ontwikkeling in die dorp en selfs distrik verhoog.Net buite die gebou staan die lokomoetief wat die gemeenskap tot daar gestoot en staan gemaak het.

Die toegang is R10 maar maak `n donasie sodat die geskiedenis kan voortleef

Die Gholfbaan. As jy van gholf hou sal dit `n unieke baan wees om op te speel. Dit is wel nie gras groen soos die van Sun City nie, in teendeel hy is vaal en `n grond gholfbaan. Die tipe baan staan bekend as `n Olie baan, omrede die "green" bestaan uit olie en sand.

Akkerendam Natuur Reservaat. Indien jy hou van in die natuur wees en ontdek is hierdie die plek vir jou. Volgens die tyd tot jou beskiking en die moeilikheidsgraad kan jy jou staproete kies. Elk van die stap roetes besit oor uitkyk punte. Die beste tyd om te gaan sal wees gedurend die blomseisoen wanneer die landskap `n prag vertoning hou. Vir dag besoekers is daar ook piekniek plekke om lafenis te vind  en deel te word van die omgewing. 65 Voel spesies is alreeds hier aangetekening, so hou die oogies en ore oop vir die roepsteme van die diere. Hantamspiek is 1669m hoog.

Die Blom Posbus. Did is `n groot rooi posbus in die dorp. Hoogte: 6.17m, omtrek: 9.43m. Hy staan in die hoofstraat. Die Posbus was eers `n water tenk vir die dorp. Die posbus is in 1994 "geopen". Teen hierdie posbus is daar `n gewone posbus waarin jy `n brief of poskaart kan gooi. Ek self het `n paar briewe vir familielede gepos. Die brief ontvang `n spesiale stempel.

Die vleisfees. Ongelukkig het my datum wat ek in die dorp was nie oor eengestem met die van die vleisfees nie (dit vind gewoonlik einde augustus plaas, hou gerus facebook dop). Dit is alhoewel `n heerlike kuier fees wat jaarliks in die dorp plaasvind. met vermaak vir jonk tot oud. As jy hou van skaap vleis en geselligheid dan raai ek jou aan om jou reis om die datum te beplan. Dit val ook in die blomseisoen wat dus dubbel dit die moeite werd maak om jou roete hier om te beplan.

Oor die eet plekke kan jy meer lees in die volgene resensies:

http://janalourens.blogspot.co.za/2016/10/resensie-die-hantam-huis.html

http://janalourens.blogspot.co.za/2016/10/resensie-die-blou-naartjie.html

Na `n week van ontdekking, dans by die gholf klub en heerlik eet was dit vir my tyd om weer terug te keer na die "Hart van die Namakwa" ....Garies. Beplan jou rit hier langs en klim van die besige nationale roetes af en op die agter paaie en jy sal iets mooi in die Hantam ontdek.

Resensie: Die Blou Naartjie

Die Blou Nartjie. `n Ou liefdes veraal wat tot die ontstaan gelei het van hierdie juweul in die Karoo. Heerlike kos op die spyskaart...maar wag voor ek daarby kom eers bietjie geskiedenis oor die plek en sy ontstaan.

Die liefdes verhaal is as volg. `n Pragtige meisie wat geweet het wat sy soek en dat sy die beste verdien en `n Jood wat `n goeie verbeelding gehad het. Die Joodse man wou graag met die meisie trou, haar enigste versoek was dat hy vir haar `n blou naartjie bring. Waar sou hy aan so iets kom? dit het mos nie bestaan nie. Hy het sy verbeeling gebruik en het die gebou gekoop en dit die "blou Nartjie" genoem. Die een ding was sy gedink het was onmoontlik om te bekom het hy vir haar gebied en die Liefde het die onmoontlike oorwin.

Louis Rosenblatt het in 1863 die gebou oorgekoop by Heilbrun en Wetzlar (Wetzlar was een van die eerste jode in Calvinia). Die deel wat nou as die restaurant gebruik word was eers as sinagoge gebruik tot 1920 toe die nuwe sinagoge tot stand gekom het. In die dak kan die kandelaar hake nog gesien word.

Die restaurant het `n hout vloer en plafon met swaar balke wat die dak ondersteun. Die keuse is gemaak om die kombuis oop te maak sodat dit in die eet area vloei. Jy kan van die restaurant area in die kombuis kyk en sien hoe die towerkuns met geure gebeur.

Die keuse op die spyskaart was moeilik om te maak so toe bestel ek eers `n glasie rooiwyn sodat ek bietjie langer kan dink oor die keuse. Skaapstertjies is een van die voorgeregte. dit het glad nie teleur gestel nie. Die geure was goed gekombineer en die vleis het van die beentjies afgeval so sag was dit. Hoofgereg het ek die keuse gemaak van lams pastei. Ongelooflik lekker. Ek kon werklik geen fout vind hier nie. Als was perfek die wyn, die atmosfeer van kerslig wat dans teen die hout balke en die heerlike kos. Op `n koue aand steek hul die kaggel ook aan vir `n bietjie warmte vir die lyf.

Hulle is slegs in die aand oop vanaf 18:30, Maandag tot Saterdag. Maak maar `n bespreking om teleurstelling te voorkom. 

Ek deel graag die skakel tot hulle webtuiste. http://www.nartjie.co.za/restaurant.html

Die Blou Nartjie het ook akkomedasie om te bied. Besoek gerus hulle as jy deur Calvinia ry.

 

 

 

 

 

Resensie: Die Hantam Huis

Die Hantam Huis. Die word huis kry die klem in hierdie geval. Hier bied hul akkomedasie, restaurant, en geskiedenis. Alles wat in `n huis gekry word met `n bietjie liefde van die Hantam.

Dit is nog die oorsronlike gebou wat in 1854 gebou is in die vorm van `n "T". Hierdie is een van die oudste gebou in Calvinia en het meer as `n decade geneem om tot sy volle glorie herstel te word. In 1983 word dit as `n nationale monument verklaar.

By die Hantam Huis word daar eg traditionele geregte bedien soos bobotie, waterblommetjies, koeksisters, melktert, en nog vele meer om jou lippe af te lek.

Dit was `n grou oggend in Calvinia met wolke toe getrek en `n koue vind wat jou aan die bene knou.
Ek het om besluit om te kaan vir `n heerlike koffie en dalk net iets vir die oop kol in die maag.
Toe ek instap by die Hantam huis voel ek dadelik tuis met `n warm gevoel wat oor my kom. Hul beduie my na die restaurant area. Voor ek daar kom loop jy eers deur die winkel area, en dit is hier waar die reuk van mosbeskuit my tref en ek word weg gevoer na my ouma se huis. Die reuk van kaneel en mosbeskuit en die herinneringe van die dae wat ons saam gebak het en in die kombuis baljaar het. Die houtvloer se planke kraak en kreun van al die voete en lewens wat al oor hulle geloop het.

Die volgene vertrek huisves `n groot eetkamer tafel groot genoeg vir `n fees van `n maaltyd. Uit hierdie vertrek gaan jy na die restaurant area of slap kamer wat die geskiedenis uitbeeld van die vorige inwoners. Die restaurant area het 3 vertrekke, elke met sy eie karakter. die een vertrek is wel die kombuis... met die ou stoof in (die area het reeds gaste gehad om die tafel).

Ek het by die tafel gesit langs die orrel. Die diens is flink en vrolik. `n Warm gevoel op so koue dag. Warm sjokolade, `n muffin en pannekoek. (suiker rush). Ek het nie lank gewag nie toe staan die dame met die warm sjokolade en muffin voor my. Een van die varste muffins wat ek al aan gesmul het, warm, klam en vol geure. Die pannekoek het ook nie teleur gestel nie, al was dit bietjie koud vir die roomys wat daarby bedien word het ek hierdie veeragtige pannekoek geniet met die kaneel en suiker verhouding perfek.

Toe ek klaar is en wil ry was dit nie net die oop gaaitjie in my maag wat gevul is ie maar ook my vreugde bekker.

Die Hantam Huis sal verseker weer `n besoek van my ontvang as ek in die dorp is. Stop gerus by hulle en geniet die kos. Al is dit net `n vinnige moer koffie of rooibos tee.

 

 

Rooi wyn en bobotie

Rooiwyn en Bobotie...`n goeie kombinasie saam wat sal sorg vir heerlike geselskap tussen vriende. Dit is so met goeie kos en goeie wyn.  Meeste van die keer kuier mens saam oor `n koppie tee, wyn, langs `n kamp vuur of deel `n ete saam. Tyd om optevang met vriende en familie in ons besige omstandighede.


Hierdie afgelope tyd dink ek baie aan die mense wat al reeds oor my pad gekom het. Somige net vir `n kort rukkie en ander weer langer. Die pad van die lewe... Elkeen speel `n rol en het `n impak ,of dit nou groot of klein is. As ek aan elkeen dink en waar ek op my pad in die lewe was op daardie stadium sien ek watter rol hul wel in my lewe gespeel het. Die lesse, geduld, liefde en omgee wat ek geleer het is soos die tyd wat jy insit om daardie perfekte balans te kry van kruie, kerrie en tumeriek in die bobotie. Die bestanddele tot jou karakter en menswees.

Die reis is onvoorspelbaar en elke karakter is `n verrrassing wat jy kry. Dit skaaf en vorm jou op voorbereiding vir elke afdraai of reguit lyn vorentoe.Wie jy sal vind en kry sal net tyd kan wys. Die persoon hoef dalk nie eers lank genoeg te bly om saam te deel in aandete nie, nee soms kom hulle vinnig oor jou pad dalk net `n vinnige hallo. Op `n onverwagse manier sonder beplanning ontmoet jy die karakter wat dieselfde pad as jy volg en hulle weet wat die pad behels het om tot op die punt te kom. Hulle gaan lank genoeg bly vir ete. Reenwolke...en dan die sonstrale wat begin uitloer agter die wolke bring dalk `n nuwe karakter, een wat bietjie lig en warmte voorsien op `n koue reis. Hou die stoel by die tafel oop vir hulle. Jy kry dan die person wat oor jou pad kom en jou dalk help met die "papwiel" in jou lewe en bly net lank genoeg om jou te groet terwyl jy weer verder op jou reis gaan, die helpende hand. Jou pad maak weer `n draai ( jy het vergeet om die stoof aan te sit) en daar is jy weer op `n nuwe koers, min weetend wie jy hier sal vind of dalk wie jy sal moet groet wat eder regs as links draai. Jy tref die grond pad en daar ontmoet jy iemand wat jou leer hoe om grondpad te ry en reis saam...hulle bly langer. Dis by `n stilstaanpunt wat die mede reisiger jou wys om die kleiner detail langs die pad raak te sien en die prag om jou te moet waardeer.Hier herontdek jy weer iets van jouself.  `n Opwinding heers binne jou en jy gaan voort op die lewens reis. Dit is dan by die volgende dorpie

waar daar rustigheid heers in jou en jy besluit om te rus hier en dalk moontlik die dorp eers goed te verken. Jy weet nooit watter nuwe kruie, geure of raad jy hier kan kry vir die bobotie nie.


Dit is dan by die maaltyd wat jy aansit en die geselskap deel van vriende wat op `n manier oor jou padgekom het en `n stoel ingeneem het by jou. Die atmosfeer is reg, met geselskap om jou, lag, vreugde en liefde heers ook hoog om die tafel. Die bobotie word geskep...perfek en warm. Rooi wyn het genoeg asem gehaal en word ingeskink. Die kombinasie jubel op jou smaakpunte en maak die maag vol warmte. En die geselskap....die hart.


Nooi jou vriende oor vir `n heerlike ete en geniet die rol wat hul al op jou pad gespeel het. Volg die strepe op die teerpad of die horison op die grondpad en maak jou deur oop vir nuwe ete gaste.

Op die melodie van Liza se klavier

"Haar vingers ken die pad, opgesluit in wit en swart. Die Klavier se grootste vreugde, hartseer en verlange verstaan die hart se diepste smart"


Die bekende woorde van die Liedjie "Liza se klavier" het werklik vir my die afgelope maand meer mening gekry. Die gevolgtrekking wat ek gemaak het deel ek graag met julle en moet ingesien word as my opinie as die individuele person en `n mens wat haar lewe in die woorde van musiek beleef.


As ons kyk terug na `n maand gelede was die verkiesings tyd en ons land het op die brink gestaan van verandering weer. Die verkiesing het verseker vir my gewys dat ons land streef na iets beter en dat daar `n drasties verandering moet gebeur. Ek was nogaltyd trost op my land en sy versameling van unieke mense en kulture...en 11 amptelike tale.
Tog kyk ons in die verlede vas en hoekom? Ja dit gaan sleg in ons land en soms voel dit of ek ook maar my tassie kan pak en na `n beter land gaan, maar gaan dit werklik beter wees? Elke land het sy probleme en uitdagings waarmee hulle gekonfonteer word.
In ons land word daar net meer oproer gemaak daaroor.


Dit is so 2 weke terug wat ek na die nuwe sanger, Refentse, geluister het en die woorde van Liza se Klavier met `n ander oor gehoor het. Hier is hierdie trost Suid-Afrikaner wat sing in die suiwerste Afrikaans en trots is vir sy taal. ek het eenvoudig weer die liedjie geluister en besef eenheid is belangrik. JA die klavier het wit en swart klawers maar sonder mekaar kan daar nie `n melodie gespeel word nie. Dit was vir my van toepassing op ons land, elkeen is anders of ons nou verskil van kleur, ras, geloof of kultuur het ons mekaar nodig om werklik hierdie reenboog nasie waarna Mandela gestreef het tot sy volle kleur te bring.


Glo dit of nie daar is hoop vir dit en daarin as jong Suid-afrikaner glo ek dit, of dit in my leeftyd sal gebeur kan ek nie voorspel  nie. Die afgelope naweek het ek net daai gevoel weer by my hernuwe. Dit was in `n bedrywige grootmaat winkel wat ek met twee 2.5kg meel, drie sakkies spring mielies en lekkers vir die basaar in my arms gestaan het toe die swart man agter my in die ry vir my `n mandjie gaan haal ( met `n glimlag) sodat ek nie met die gewig in my hande te staan nie. So klein daad wat hy gedoen het, maar dit het vir my soveel betekenis gehad. Ek sal hom nooit weer in my lewe sien nie tog sal sy goeie daad by my verewig bly.


Die musiek kan so mooi wees...

Die groot uitdaging om te Lewe

Lewe... wat beteken dit vir jou? Om die nodigste te doen om aan die lewe te bly, ekstreme sport vir die adrenalien verslaafdes,  om die lekker dinge te doen en voluit LEWE. Wat laat jou wekker tik?


Dit was in laasweek wat ek vir die 3de keer in my lewe wat ek `n lyk gesien het en dit het my laat dink oor die person wat hier voor my is. Hy was onbekend vir my en tog het ek gewonder of hy sy drome bereik het en `n vol lewe gehad het. Die dood het `n krag op `n persoon dat jy jou lewe hersien en weer als in perspektief sit. Dit vat my terug na `n naweek middel Julie. Ek het `n roudiens by gewoon die Saterdag en die Sondag in `n verskillende dorp en `n ander dominee word ek weer gekonfronteer met die dood.


Saterdag beleef ek hoe voluit die dame geleef het en hoe sy ander se lewens verryk het. Altyd mooi na haarself gekyk en vir ander gedoen. Sy was `n kind van die Here en het geglo Hy sal altyd voorsien. In die sondag oggend diens is die dominee se tema " Lewe voor die dood".

Dit is `n treffende stelling en steek vas. Ons vra altyd of daar `n lewe na die dood is, veral as ons `n geliefde moet groet. Gaan ons kan aangaan, hoe moet ons aangaan sonder hulle. Die eintlike vraag moet wees LEWE ons elke dag tot die volste wat ons kan? Lewe ons voluit genoeg voor ons laaste asem?

Dit hoef nie altyd te wees om te reis en plekke te sien nie. Dit hoef niete wees om uit `n vliegtuig te spring of selfs onder die water te wees met haaie nie. Nee dit kan net iets wees soos om vir jou medemens omtegee en te gee sonder om terug te verwag. Dit kan wees om die klein dingetjies te waardeer soos, die reuk van die grond na die reen, kinders wat nog in die strate kan speel, selfs om net op jou stoep te sit en die vertoning van `n sonsondergang te aanskou.

 

So voor ons aan die lewe na die dood dink, laat ons eder dink aan die lewe VOOR die dood en wat ons daarmee kan doen. Dis elke dag `n nuwe uitdaging om voluit te lewe met al die faktore wat in ons haastige lewens `n rol speel.

Ek daag jou uit om dit te probeer en om daai sonsondergang te geniet of self net by `n padstal te stop en iemand met `n glimlag te groet.

`n Reis na `n lewe vol herinneringe en klein oomblikke wat `n groot impak het.




LEEF

3 Provinsies, 7 dae en vele ondekkings

Bly op die hoofpad waar dit veilig is en waar daar vulstasies is. Dit is die meeste reisigers se denke wanneer hulle die langpad aanvat. Dit is heeltemal die teenoorgestelde in my geval. Ek het altyd gewonder waarheen vat daardie grondpad jou as jy sien hoe verdwyn die teer in die stofwolk.


Ek het onlangs begin meer om die onbekende paaie in ons land te reis as die normale N12, N7 en diesmeer.


Dit is venand hier op my stoep wat ek terug kyk op my reis die afgelope naweek (met paar ekstra verlof dae) dat ek met `n trommel vol nuwe herinneringe sit. Die beplanning het begin toe my vriendin na die Oos-Kaap verhuis het. Ek was vele jare terug in die provinsie en het dit goed gedink om bietjie meer te sien van die provinsie en te ontdek. Hoe gery van Garies? N7..N12... hoe nou?


Nee ek het die agterpad gekies. Sonder GPS (want daar is min sein), kaart of kompas het ek die Woensdag oggend vertrek ( met my kruisie getrek en my duim geink) en die N7 gevolg het tot Vanrhynsdorp. Die N is vervang met R toe die pad die R27 word en ineenlopend  na R63. Nieuwoudtville,Calvinia gevolg deur Williston.
Ek van die dorpe met sy eie atraksie. Niewoudtville "the bulp capital", Calvinia die hart van die Hantam en Williston wel.. hy het die Williston mal (mol). Die vriendelike diens by die vulstasie laat my altyd terugkeer.


My tenk was vol en die wiele reg vir die grondpad. Ek het van Williston na Fraserburg gemik via die R 353. Die afstand tussen die twee plattelands dorpe is 93 waarvan daar 40km grondpad is. Rol jou venster af, ry bietjie stadiger en neem die varslug en stilte in. Wees verseker indien jy te lank stilstaan langs die pad om `n kiekie te neem vir jou album, kan daar `n vriendelike oom stop om te vra of als nog reg is en waarheen jy opad is...dis die platteland manier van dinge doen.


Deur Fraseburg vat ek die pad verder tot by Leeu Gamka ( hulle is tans besig om te werk aan die vulstasie so beplan jou reis daarvolgens). Dit is hier op die stuk van die R 353 wat ek "good Luck gevind het. Oor die Theekloofpas. Dit was die eerste keer in my 25jaar jaar van bestaan dat ek die pas tee kom. Dit het draaie en swaaie wat enige person se renjaer sal laat tevoorskyn kom, so ry dus maar versigtig. Die pas bied aftrek plekke waar die skoonheid en uitsig veilig geniet kan word onder die koeltebome, ek raai dit beslis aan.5km buite Leeu Gamka ,Wesvaarts , wat jy weer die R353 na Prince Albert. Die Pad na die klein karoo. Die gedeelte van die R 353 is wel slegs grondpad maar sal met gemak deur `n lae sedan kar gery kan word. Die pad kronkel om berge en oor water drifies, verby plase met mohair bokke en Gaste verblyf. Dan net soos jy oor `n heuwel kom Is Prince Albert in gesnoesig by die voet van die berge. Op die toppe pronk die sneeu nog en wolke drom saam oor die dorp. Die son verhelder die grondpad. Jy kyk in verwondering na elke huis se argitektuur as jy deur die hoofstraat ry, Bome,Huise, hotel, koffie winkel en 1n ou trek wa wat staan gemak is.


Die pad kronkel met die R 407 oor passe en om draaie, verby wynplase, olyf plase, mooi plase, verlate plase opad na Klaarstroom. Moet nie te vining jou oogies knip nie want dan is jy verby. 2 Roetes kan nou gevolg word, eerstens die Swartberg pas of tweedens Meiringspoort langs.


Ek het die Meiringspoort roete gekies piere uit nuuskeurigheid hoe sterk die waterval sal wees na al die reen en sneeu die afgelope 2 weke. By Meiringspoort watervalle was dit nie `n teleurstelling nie en was dit die vinnige klim werd. Die water het gedruis en soos dit ouder gewoonte was om `n duik te vat in die verfrisende water was dit die keer net te koud om dit aantedurf.


Terug in die kar het die druppels op die venster begin val en ek het die pad verder aangedurf. Net voor De Rust het ek die afdraai geneem op dieR 341 na Willowmore. Dit was hier waar my eerste oornag stop sou wees.


Ek het tuis gegaan by `n vriend ( sy ma besit Rika's B& B, so loer gerus hier in). Die aandjie was koud maar die geseligheid by die kombuis tafel was warm. Die volgene dag het ek my eie persoonlike toergids deur die dorp gehad en het by elke antieke winkel ingeloer vir `n skat wat vir my wag. Met middag ete het ons by die Belly Deli `n heerlike vuuroond pizza geeet..mmmm. heerlik.


Dit was weer tyd om verder te reis tot by my tweede stop, Graff-Reinet. Dit is `n Klein Karoo dorp vol karakter en ryk aan geskiedenis. Dit is hier waar my vriendin nou tuis gaan. zek het tyd gehad om die dorp te ontdek en hoeveel meer beter as dit te voet te doen. Die kerk van Graff-Reinet is aan almal bekend, en kan op geen foto tot sy volle geregtigheid beskryf word nie. Gaan besoek gerus hier die Reinet huis.


Saterdag oggend is die winter son heerlik op my wange toe ons na die Polka Restaurant gaan vir heerlike ete. Dit is `n lieflike en inspireerende plek, waar die reuk van vars brood jou nader roep of die gelag van vriende wat opvang, dalk net die gevoel van LEEF wat ju aantrek na die plek.
Tewryl jy in Graff Reinet is besoek verseker die Vallei van Verlatenheid ( die pad is tot bo geteer), die uitsig gee vir jou `n beter oorsig oor die dorp en die omgewing wat dit omring. Trek gemaklike skoene en klere aan indien jy die uur stap roete by die uitkyk punte wil volg.


Terug op reis, na die derde stop van die reis. Juriesbaken via Middelburg, `n plaas waar als groot is.. die Liefde vir mekaar, vir boer en vir die omgewing waarin hul leef. `n Gesin wat bestaan uit 2 seuns, skoondogter,aanstaande skoondogter, kleinseun en ouers. Dit was `n koue winters naweek maar die liefde en gasvryheid was warm. Ek het met sommige oomblik by die etenstafel nie mooi geweet wanneer die tannie al die heerlike geregte voorberei het nie. Elke oomblik was spesiaal gemaak.


Die sondag het ons deur gery na Hofmeyer, vir die Sondag kerk diens. Tot my verrassing in `n kerk met die kleur van Salom vis...lig pienk. Binne die kerk was daar heeltyd fyn detail wat my oog getrek het na die hout en ingraverings. Die predikant se boodskap, " Moet nie voorgee nie". Die kerk het verseker strek gestaan in sy uniekheid.


Dit was alweer Maandag, tyd om die tog terug Namakwaland toe te maak. Van die plaas is ek terug Middelburg toe en daar het ek die afdraai gevat na Hanover tot op De Aar. De Aar is dit eers by die familie gestop en koffie gedrink voor ek verder die 50km aanpak tot op Britstown vir my 4de en finale oornag.


Op Britstown het daar `n onvergeetlike ontmoeting met `n hartsvriendin gebeur toe sy die N12 van Kimberley volg om my vir een aand op my reis te vergesel. Ons het die nag deurgebring met `n glasie goeie rooiwyn en heerlike kos en slaap geriewe by die Transkaroo Country Lodge ( Bespreek jou plekkie volgene keer). Hieroor kan jy dalk meer gaan lees op haar blog (martlimuller.blogspot.co.za - resensie- britstown-se-juweel).


Die Dinsdag oggend het ons deur Britstown gery en net verkeer en gewees. Sy terug op die N12 Kimberley toe en ek op die agterpad langs met die R384. Ek moes eer afdraai by Vosburg om die Hotel af teneem ( my ma en tannie het as jongvrouens altyd die dans op die dorp kom bywoon). Hier het `n oom my voorgekeer en gevra of hy kan help. Ek het aan hom die storie verduidelik van die 2 jong meisies van die plaas wat altyd hier kom dans het. Hy het sy hand uitgesteek en himself voorgestel as Frans de Klerk, `n man van die Rand. Hy is trots op die dorp en het al te vrolik vertel van die stof opskop danse wat hul hier wil hou in die naby toekoms (so stof daai skoene af en gaan dans op Vosburg). Die R384 het die  R63 geword, toe die R27 en laastens die N7. Die N7 het reguit voor my uit gestrek om,oor en af terug na Garies in die Namakwaland. Die blomme pronk nog nie al is dit laat. Ek gee hul tyd. dalk binnekort is dit `n skilder van kleure...wag daar sien ek fyn `n paar bossies pronk al langs die pad.


Terug op die stoep met `n trammel vol herinneringe en `n piering wat oorloop van geluk.


Vat gerus volgene keer die agter pad en kyk wie ontmoet jy. Moontlik die Frans de klerk van `n ander rand of selfs `n man op `n fiets.


Die mense op die platteland gesels en help graag, met hulle warm harte sal jy vining tuis voel.

Maak jou stofwolk